Manifesto
Wanneer je het woord ‘artist’ ontleed dan staat er feitelijk ‘art’ ‘is’ ofwel ‘kunst’ ‘is’, het roept eigenlijk aan op dat wat er ‘is’, het spreekt over het zijn, over de belichaamde ervaring van de mens. Daarin zit voor mij de essentie dat ‘kunst’ altijd sprekend is over de intieme verstandhouding van de mens met creatie, waarin het zich bewust tot uiting kan brengen middels de bezielde staat waarin het het ongelimiteerde potentieel ingeblazen krijgt in de vorm van hetgeen we inspiratie noemen. Inspiratie, betekent letterlijk het “in spirit” zijn als een onmiddellijke invloed van de Goddelijke scheppingskracht. Net zoals creatie zich in de menselijke vorm kleed, zo kleed de mens de inspiratie in een idee, een idee is de gebundelde manifestatie waarin de inspiratie vorm heeft aangenomen om vervolgens via de mens uitdrukking te vinden in de wereld.
'body' (2019), onderdeel van de World Art Delft collection
“Net zoals creatie zich in de menselijke vorm kleed, zo kleed de mens de inspiratie in een idee, een idee is de gebundelde manifestatie waarin de inspiratie vorm heeft aangenomen om vervolgens via de mens uitdrukking te vinden in de wereld.”
sven gedurende zijn openbare performance 'Breath with Me' in Museum IJsselstein.
Deze ideeën zijn altijd wijzende, ze wijzen naar een manier om de wereld dieper te zien, om haar waarachtig te ontmoeten en verwelkomen in de ‘zijns-ervaring’. Ongeacht de vorm of het medium waarin het idee een vorm aanneemt is het een ingeblazen zienswijze die uiteindelijk aanstuurt op het waarachtig ontmoeten van de wereld, het kunnen aanschouwen van een moment met ogen van liefde. Wanneer ik ‘wijs’ naar de ondergaande Zon, naar het vallende blad of de rivier die stroomt, dan kan men het wijzen zelf doen beschouwen als een kunstwerk.
Dit is een gezamenlijk project van de kunstenaars sven signe en Sabine Metz genaamd 'Vlaggen voor de Aarde'. Via dit kunstproject gebruiken zij de vlag, als menselijke symboliek, om met mensen te spreken over entiteiten die normaal gesproken niet als gerechtigde entiteiten worden gezien, of helemaal niet als entiteiten.
Ik noem ze dan ook liever ‘aanwijzingen’ (in plaats van kunstwerken) daar het het belichaamde proces (of het restant) is van ‘iemand’ die middels de ingegeven ideeën wijst naar ‘iets’ wat wordt aangewezen. Het proces van aanwijzen is het kunstwerk, noch de aanwijzer of het aangewezene maar het proces van het doen wijzen ernaar (ofwel; de aanwijzing) is wat ik beschouw als mijn kunst of het werk.
Al wat uit mij voort mag komen; elke uiting, elk woord, elk lied, elke daad, elk kunstwerk, elk doorleefd moment is een manier waarop ik probeer te wijzen naar dezelfde tijdloze en Universele boodschap welke al decennia lang wordt verkondigd over de gehele wereld; dat liefde de grond van het bestaan is en dat de mens hier is om te mogen leren om in aanwezigheid van deze liefde te leven. De notie van een kunstwerk, voor mij, zit hem in de staat van ‘zijn’ waarin we de wereld in liefde ontmoeten en door ingegeven ideeën anderen herinneren aan deze liefdevolle ontmoeting.
Mijn ware kunstenaarschap is het ‘wijzen’ naar deze herinnering.
